Την Κυριακή 22 Δεκέμβρη διοργανώσαμε ολοήμερη εκδήλωση στην πλατεία Εξαρχείων, σε απάντηση της ανακοινωμένης δημοτικής εκδήλωσης–βιτρίνας της καταστολής που θα γινόταν το μεσημέρι της ίδιας μέρας.
Ο δήμος Αθηναίων με επικεφαλής τον Μπακογιάννη παίζει βασικό ρόλο στην εκποίηση και το άδειασμα των γειτονιών μας και απαντάει σε κάθε προσπάθεια αντίστασης με όλο και αυξανόμενη καταστολή. Στα Εξάρχεια, προσπαθεί να καμουφλάρει την καταστολή και τον εξευγενισμό της γειτονιάς που μεταφράζεται σε εμπορικά καταστήματα, μετρό, αυξήσεις ενοικίων, αποστειρωμένο και ελεγχόμενο περιβάλλον, με εκδηλώσεις και δράσεις επιφανειακές συνοδεία μιντιακής διαστρέβλωσης και πάνοπλων πραιτοριανών. Θέλει να επιβάλει την υπεροχή του με τον καθαρισμό της πλατείας, όπου απομακρύνει τις αφίσες και τον λόγο μας από τη γειτονιά και για σύμβολο της κυριαρχίας του εγκαθιστά ένα δέντρο, σαν σε κατακτημένη περιοχή. Θεωρούμε αυτή την εκδήλωση ως μία ακόμα επιθετική κίνηση πολιτικής και πολιτιστικής αλλοτρίωσης του εδάφους των Εξαρχείων, στην οποία έπρεπε να απαντήσουμε ακυρώνοντάς τη στην πράξη με τη δυναμική μας και την ολοήμερή μας παρουσία. Δε θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε να διεξαχθεί αυτή η φιέστα της υποκρισίας, στην οποία στο κάτω-κάτω δε θα υπήρχε χώρος για μας.
Τα ξημερώματα της 22/12, πενήντα συντρόφια κατέφτασαν στην πλατεία για να προετοιμάσουν το έδαφος για μία εκδήλωση φτιαγμένη από τα κάτω για τους και τις από τα κάτω. Ξαφνικά η πλατεία ζωντάνεψε με συλλογικό πρωινό, καφέ, πάγκους με πολιτικό υλικό και ζιν, χαριστικό παζάρι ρούχων και δημιουργικές δραστηριότητες με παιδιά. Μια στιγμή έντασης του πρωινού ήταν το πέρασμα πέντε μηχανών Δέλτα που τσέκαραν την κίνηση στην πλατεία πριν εξαφανιστούν προς την οδό Θεμιστοκλέους ― το τελευταίο σώμα ανασφάλειας που είδαμε στην εκδήλωση.
Καθώς πλησίαζε το μεσημέρι, ώρα της προγραμματισμένης εκδήλωσης του δήμου, ο κόσμος συνέρρεε μαζικά υποστηρίζοντας την εκδήλωση με την παρουσία του. Τοποθετήθηκε μικροφωνική που γέμιζε αντιεμπορευματική μουσική την πλατεία, στήθηκε χαριστικό παζάρι βιβλίων, και όλα αυτά δίπλα και σε συνεργασία με τη λαϊκή της πλατείας και το αυτοοργανωμένο παζάρι των Αδέσποτων Εξαρχείων. Παράλληλα, η συλλογικότητα Mano Aperta μαγείρευε συλλογική κουζίνα ελεύθερης συνεισφοράς για τον κόσμο που παρευρισκόταν στην εκδήλωση. Ξεκίνησε η ανοιχτή συζήτηση για πανεπιστήμιο, άσυλο, παιδεία, επιχειρηματικότητα και εξευγενισμό από το Ελευθεριακό σχήμα φιλοσοφικής. Παράλληλα, συνεχιζόταν η καλλιτεχνική δραστηριότητα με το στόλισμα του καμένου δέντρου. Στο δέντρο κρεμάστηκαν τα μηνύματά μας, που το κράτος θέλει να εξαφανίσει.
Συνεχίζοντας προς το απόγευμα, η προβολή ντοκιμαντέρ για την ανάπλαση και τη βραχυχρόνια μίσθωση δεν πραγματοποιήθηκε λόγω καιρού και άλλων τεχνικών δυσκολιών. Έγινε όμως το ρεμπέτικο, για να κλείσει η βραδιά στο συντροφικό και παρεΐστικο πνεύμα της υπόλοιπης ημέρας. Ακόμα, συντρόφια έκαναν μια γιορτινή προσθήκη στο άγαλμα στο κέντρο της πλατείας, τοποθετώντας πάνω του ένα μεγάλο, φωτεινό αλφάδι.
Η γιορτή είχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, με ζύμωση μεταξύ όλου του κόσμου (και όχι μόνο των αναρχικών). Ενήλικες και παιδιά, ντόπιες/οι και μετανάστ(ρι)ες, κάτοικοι και θαμώνες της πλατείας γιορτάσαμε μαζί προσπαθώντας να μην αναπαράγουμε ιεραρχίες και καταπιέσεις. Με την παρουσία μας εκεί, δεν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς και αυτές που καταπιέζουν: κράτος και καπιταλιστ(ρι)ες, σεξιστ(ρι)ες και φασίστ(ρι)ες. Για παράδειγμα, βιβλιοπώλης της γειτονιάς γνωστός για προσπάθειες εξευγενισμού, την ελαστική σχέση του με τα ωράρια εργασίας και τη συμμετοχή του σε διάφορες εμπορικές φιέστες στην πλατεία δεν μπόρεσε να στήσει τους πάγκους του.
Από του χρόνου, κάθε μέρα εδώ!
