“Το Μεταναστευτικό, άλλωστε, είναι ένα ζήτημα με εθνικές προεκτάσεις. Κατά συνέπεια, είναι σημαντική η ανταλλαγή απόψεων και θέσεων παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.”
Ν. Μηταράκης, Υπ. Μετανάστευσης μετά τη συνάντηση με αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, 06.02.2020
“Σωστά κλείνουν τα σύνορα, και εμείς το κάναμε αλλά χωρίς φιέστες.”
Αλ. Τσίπρας, 02.03.2020
“Εκφράσαμε την ανησυχία μας για την τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα, η οποία, συνδυάζεται με νέες ασύμμετρες απειλές, με προκλήσεις με τα προσφυγικά – μεταναστευτικά ρεύματα στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου.”
Δ. Κουτσούμπας, 06.03.2020
Οι πόλεμοι των αφεντικών και των κρατών στρέφονταν πάντα ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, πέρα από τα κατασκευασμένα με αίμα σύνορα. Πόλεμοι που εξυπηρετούν είτε τους πολιτικούς είτε τους οικονομικούς σκοπούς των αφεντικών – ενέργεια, ανάπτυξη βιομηχανίας των όπλων, έλεγχος γεωστρατηγικών σημείων – βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια σε διάφορα σημεία του πλανήτη (Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν, κλπ) με την ενεργό συμμετοχή του ελληνικού κράτους. Τόσο αυτοί οι πόλεμοι όσο και η ανθρώπινη επιθυμία για μια καλύτερη ζωή εξωθούν εκατομμύρια ανθρώπων στο να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Οι τελευταίες εξελίξεις στον Έβρο και το Αιγαίο, όπου εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα, έχοντας να αντιμετωπίσουν σύσσωμο τον κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό, που βουλιάζει φουσκωτά με ανθρώπους (πνίγοντας ένα 6χρονο παιδί), πνίγει στα χημικά και πυροβολεί με αληθινά πυρά (με έως τώρα δύο δολοφονίες), στήνει ρατσιστικά μπλόκα σε λιμάνια και δρόμους, σχεδιάζει και υλοποιεί πογκρόμ (Χίος και Λέσβος), συνοδεύονται από θεσμικά και μη εθνικιστικά κελεύσματα για «εθνική ομοψυχία» απέναντι στην «εισβολή».
Ο λόγος του κράτους, με την αγαστή συνεργασία των ΜΜΕ, για μετακίνηση μεταναστ(ρι)ών με πολεμικούς όρους, περιγράφοντας την ως «ασύμμετρη απειλή», επιδιώκει την όλο και μεγαλύτερη συσπείρωση και συμμετοχή των πατριωτών και ρατσιστών αυτής της κοινωνίας δίπλα στα εγκλήματα του ελληνικού κράτους. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος μιλάει και πράττει με στρατιωτικούς όρους απέναντι σε μετανάστ(ρι)ες. Η απόφαση του ν’ αναστείλει την υποβολή αιτήσεων ασύλου και να καταδικάσει άμεσα σε φυλάκιση 4 ετών και πρόστιμο 10.000 ευρώ όσες και όσους πέρασαν τα σύνορα βασίζεται ακριβώς σε αυτή την φασιστική ρητορική.
Οι εξαγγελίες για την δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης, ακόμα και σε ξερονήσια, δεν είναι παρά ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τη συνέχεια του πολέμου εναντίων των μεταναστ(ρι)ών. Όταν το ελληνικό κράτος μιλάει για λύση τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι και βέβαιες ότι αυτό που υπόσχεται στις μετανάστριες είναι περισσότερη βία και απομόνωση, μεγαλύτερο περιορισμό στην κίνηση και πιο άγρια εκμετάλλευση, εξαθλίωση, απελάσεις και θάνατο. Η ενίσχυσή του από την Ε.Ε με 700εκ. ευρώ αποτυπώνει ακριβώς αυτό το εγκληματικό παζάρι που υπάρχει σ’ εξέλιξη για την διαχείριση του μεταναστευτικού πληθυσμού. Ένα παζάρι το οποίο δεν αφορά μόνο την κερδοφορία του κεφαλαίου που εμπλέκεται σε επιχειρήσεις σχετιζόμενες με το μεταναστευτικό, αλλά διαχέεται μέχρι τις τοπικές κοινωνίες.
Σε αυτό τον άνισο πόλεμο, όσοι κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ήταν πάντα στην ίδια πλευρά του τραπεζιού. Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους, που μετράει δεκαετίες εμπειρίας, υλοποιείται πράγματι ως εθνική υπόθεση πέρα από «ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές». Χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια μια γκάμα εργαλείων που διαμορφώνεται και ξεδιπλώνεται έχοντας πάντα σαν ιδεολογική αιχμή την ανωτερότητα του ελληνικού στοιχείου που βρίσκεται υπό απειλή. Ακόμα και η ανθρωπιστική της πλευρά υπακούει σε αυτόν τον κανόνα. Η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τον δρόμο και επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο το τι σημαίνει εθνική ενότητα στην πράξη.
Γι’ αυτό το λόγο οι εξεγέρσεις, οι διαδηλώσεις και οι αρνήσεις των μεταναστριών, από την Μόρια μέχρι την Π. Ράλλη, είναι κομμάτι των αγώνων ενάντια στον διαρκή εξευτελισμό και τη βία που δέχονται. Είναι αγώνας ενάντια στην υποτίμηση και τον αποκλεισμό που υφίστανται σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Ο εγκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων σε κέντρα κράτησης, μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετική καταγωγή, δεν έχει ανάγκη τις άθλιες συνθήκες για ν’ αναδειχθεί ως προς αυτό που είναι. Ως σκέτος φασισμός.
Η κλιμάκωση της στρατιωτικής διαχείρισης του μεταναστευτικού πάει πακέτο με τις επιθέσεις στις καταλήψεις, με τους μισθούς πείνας, με τα ακριβά νοίκια, με τις εντατικές περιπολίες και τις εξακριβώσεις των μπάτσων στις πλατείες, τα πάρκα και τα πανεπιστήμια. Η διακήρυξη των αφεντικών για επιστροφή στην «κανονικότητα», απαιτεί την εμπέδωση της κρατικής εξουσίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Οι πόλεις και οι γειτονιές μας αλλάζουν και αλλάζουν προς το συμφέρον των αφεντικών. Οι «μοντέρνες φυλακές» δεν είναι πια ένα σύνθημα αλλά χτίζονται και ωραιοποιούνται καθημερινά γύρω μας και γίνονται συνήθεια. Γίνονται μια ασφυκτική πραγματικότητα στην οποία δεν χωράει παρά μόνο η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και της κατανάλωσης. Σε αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να επιτεθούμε συλλογικά.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ,
ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
————————————————————————————–
ενάντια στην ποινικοποίηση – εγκληματοποίηση της μετανάστευσης
χαρτιά σε όλους και όλες τις μετανάστριες
ελευθερία στη μετακίνηση
————————————————————————
κοινοί αγώνες ντόπιων – μεταναστών
για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας