Αν είσαι μετανάστης/ρια στην Ελλάδα μάλλον γνωρίζεις ήδη αρκετά καλά το πόσο δύσκολη είναι η ζωή σε αυτήν την χώρα για όσους δεν έχουν γεννηθεί εδώ. Γνωρίζεις πως έστω και για να φτάσει κάποιος/οια μέχρι τα Ευρωπαϊκά σύνορα -και να δραπετεύσει από την φτώχεια και τον πόλεμο που έχει στηθεί σε Ασία και Αφρική από μικρά και μεγάλα αφεντικά- πρέπει να διακινδυνεύσει την ίδια του/της την ζωή. Και πως όσοι και όσες βρέθηκαν τελικά στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζονται από το κράτος και τις κυβερνήσεις του σαν άνθρωποι με ανάγκες αλλά βρίσκονται στοιβαγμένοι/ες σε στρατόπεδα και φυλακές, χωρίς τροφή, φάρμακα, θέρμανση, εκπαίδευση και ελευθερία να πάνε όπου οι ίδιοι/ες επιθυμούν.
Ακόμα όμως και όσοι/ες μετανάστες/ριες καταφέρνουν να βγουν από τα στρατόπεδα και τις φυλακές ζουν σε ένα καθεστώς φόβου. Ανησυχούν μονίμως για τα χαρτιά τους, δεν γνωρίζουν πότε η αστυνομία θα τους σταματήσει στο δρόμο για έλεγχο -και ίσως ξυλοδαρμό, σύλληψη και απέλαση. Όταν καταφέρνουν να βρουν δουλειά κάνουν τις πιο δύσκολες εργασίες χωρίς ασφάλιση και για πολύ λιγότερα χρήματα από ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Συχνά έρχονται αντιμέτωποι με τις δολοφονικές διαθέσεις των φασιστών και ρατσιστών. Τα παιδιά τους δεν αντιμετωπίζονται ως ίσα με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Δεν έχουν καμία ασφάλεια και κανένα δικαίωμα όπως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει.
Οι πολιτικές του κράτους, όπως και όλων των καπιταλιστικών κρατών γενικότερα, που εφαρμόζονται εναντίον των μεταναστών/ριων είναι κομμάτι της γενικότερης επίθεσης που δέχονται όσοι/ες ανήκουν στις τάξεις των καταπιεσμένων. Γιατί ακόμα και αυτοί/ες που έχουν γεννηθεί εδώ -ή βρίσκονται σε αυτή τη χώρα πολλά χρόνια- βιώνουν μια ολοένα και πιο ασφυκτική πραγματικότητα. Δυσκολεύονται να επιβιώσουν αξιοπρεπώς μέσα στις συνθήκες που «προσφέρουν» σήμερα τα αφεντικά και το κράτος. Η εργασία τους πληρώνεται κάθε μέρα και λιγότερο, τα ακριβά ενοίκια των σπιτιών τους διώχνουν από τις γειτονιές τους ενώ αντιμετωπίζουν και αυτοί/ες συνέχεια την αστυνομία απέναντί τους όταν προσπαθούν να αυτό-οργανωθούν για να επιδιώξουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερες ελευθερίες. Αισθάνονται όλο και περισσότερο πως δεν μπορούν να έχουν κανέναν έλεγχο πάνω στην ζωή τους.
Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης Σύριζα, αποφάσισε να κλείσει βίαια στην γειτονιά των Εξαρχείων πολλά κτίρια στα οποία έμεναν κυρίως μετανάστες/ριες. Αν και τα συγκεκριμένα κτίρια ήταν για χρόνια άδεια και δεν χρησίμευαν σε κανέναν, το κράτος με τους μπάτσους του τα εκκένωσε, κρίνοντας πως όσοι και όσες θέλησαν να οργανωθούν, να αγωνιστούν και να λύσουν συντροφικά το πρόβλημα της στέγασής τους είναι απειλή για την «εθνική ασφάλεια» αλλά και για τα αφεντικά. Οδήγησαν τους κατοίκους τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές και έδιωξαν τα παιδιά τους από τα σχολεία της περιοχής. Για να μην ξαναμπούν άνθρωποι σε αυτά τα σπίτια έχουν γεμίσει όλους τους δρόμους της γειτονιάς με οπλισμένους αστυνομικούς προσπαθώντας να εκφοβίσουν τόσο τους ντόπιους/ες όσο και όσους/ες μετανάστες/ριες ζουν ακόμα στην περιοχή.
Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι, μετανάστες/ριες από όλες τις χώρες, με χαρτιά ή χωρίς χαρτιά. Θέλουμε να σταματήσουμε την επιθετική στρατηγική του κράτους εναντίον μας. Να οργανωθούμε και να δράσουμε, έξω από πολιτικά κόμματα και κάθε είδους συμφέροντα. Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και όλα τα μέρη όπου οι άνθρωποι συναντιούνται, βρίσκουν συλλογικές λύσεις για τα προβλήματά τους και αγωνίζονται. Να βάλουμε ένα φρένο στην καταστολή προτού όλες οι γειτονιές γεμίσουν με στρατό και αστυνομία. Οι μετανάστες/ριες που βρίσκονται έγκλειστοι σε φρικτά στρατόπεδα όπως η Μόρια η Σάμος και η Αμυγδαλέζα ήδη εξεγείρονται. Σε αυτούς τους αγώνες θα μας βρουν στο πλευρό τους. Η απάντηση σε όλα όσα συμβαίνουν πρέπει να δοθεί από όλους και όλες μας συλλογικά γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πάψουμε να φοβόμαστε και να πάρουμε την δύναμη στα χέρια μας, μόνο έτσι μπορούμε να αντισταθούμε.
ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ