Ξημερώματα της Δευτέρας 23/09/19 ο κρατικός μηχανισμός της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε σε μια ακόμα εκκένωση μεταναστευτικής κατάληψης. Η τελευταία έρχεται να προστεθεί σε μια πλειάδα εκκενώσεων, σε πολλές περιπτώσεις μεταναστευτικές, οι οποίες ξεκίνησαν επί κυβερνήσεως Σύριζα, με πλήθος παιδιών να βρίσκονται ανάμεσα στους «απαχθέντες» από το κράτος κατοίκους τους. Τα παιδιά αυτά, βρέφη, νήπια, παιδιά δημοτικού αλλά και πολλοί έφηβοι/ες μέχρι χθες φοιτούσαν μαζί με τα παιδιά μας στα σχολεία της περιοχής, έπαιζαν στα πάρκα και τις πλατείες και ανέπτυσσαν δεσμούς με το κοινωνικό σύνολο της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε συνθήκες εγκλεισμού ή στον δρόμο, χωρίς πρόσβαση σε βασικές παροχές για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, ενώ ένα μέρος αυτών ίσως βρίσκεται υπό την απειλή απέλασης.
Ταυτόχρονα, τα Εξάρχεια, εδώ και περισσότερο από έναν μήνα, θυμίζουν κατεχόμενα εδάφη με κάθε είδους δυνάμεις καταστολής να βρίσκονται παραταγμένες σε εικοσιτετράωρη βάση στα στενά και τις πλατείες της περιοχής. Κάθε πρωί, στον δρόμο για την δουλειά, στη διαδρομή για το σχολείο, ακόμα και κατά τη διάρκεια της λαϊκής αγοράς του Σαββάτου ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες/α με πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ και άντρες των ΟΠΚΕ. Συντελείται μια προσπάθεια σε τοπικό επίπεδο εμπέδωσης της αστυνομοκρατίας ως κανονικότητα ενώ την ίδια στιγμή οι κάτοικοί της αποκλείονται από την γειτονιά και με βίαιο τρόπο εξαναγκάζονται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Έτσι, η «κανονικότητα» της καταστολής συνοδεύει την «κανονικότητα» της εξαθλίωσης, αφού όλη η ανάπτυξη τους χτίζεται πάνω στις ήδη υποτιμημένες ζωές μας.
Τα τελευταία χρόνια, τα σχολεία στα Εξάρχεια, έπειτα από μεγάλες προσπάθειες τόσο των δασκάλων όσο και πολλών ντόπιων γονέων, κατάφεραν να δώσουν μια προοπτική ένταξης των παιδιών μεταναστών/τριών στην τοπική κοινωνία. Η βίαιη απομάκρυνσή τους από τη γειτονιά, το σχολείο και το κοινωνικό τους πλαίσιο δεν στρέφεται μόνο εναντίον των ίδιων των παιδιών αυτών αλλά στοχεύει και τα ντόπια παιδιά που μένουν πίσω. Όταν ο συμμαθητής/τριά σου ένα πρωί δεν βρίσκεται πια δίπλα σου στο θρανίο και μαθαίνεις πως έχει μεταφερθεί σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην πραγματικότητα καλείσαι να αποδεχτείς πως αυτός ο συμμαθητής/τρια σου ως μετανάστης/τρια και καταληψίας ήταν παράνομος/η και εγκληματίας. Καλείσαι να αποδεχτείς την φασιστική πρακτική του φυλετικού διαχωρισμού και του ρατσισμού ως φυσιολογικές, σε μια εύθραυστη ηλικία κατά την οποία αποτυπώνονται με τον πιο εμφανή τρόπο εμπειρίες και καταστάσεις που θα αποτελέσουν βάση για την μετέπειτα εξέλιξή σου ως άτομο. Ο από κοινού αγώνας δασκάλων, γονέων και μαθητών στην γειτονιά των Εξαρχείων για την ένταξη των παιδιών-μεταναστών στην τοπική κοινωνία θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα που θα υπερβαίνει τα όρια των Εξαρχείων και να λειτουργήσει σαν οδηγός για τα παιδιά όλου του κόσμου μιας και είναι αυτά που σύντομα θα αλλάξουν το μέλλον αμφισβητώντας έμπρακτα τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία. Αυτή την προοπτική αμφισβήτησης προσπαθεί να ξεριζώσει με κάθε μέσο το κράτος τόσο με τις συνεχόμενες επιθέσεις σε μετανάστες/ριες μαθητές και μαθήτριες όσο και με τις εκκενώσεις καταλήψεων και τις κάθε είδους βίαιες επεμβάσεις που στοχεύουν στον εκτοπισμό των κατοίκων μιας ολόκληρης γειτονιάς και στην αντικατάστασή του με τουρίστες-καταναλωτές και άτομα προερχόμενα από τα ανώτερες τάξεις.
Εμείς από την δική μας οπτική, αντιλαμβανόμαστε αυτές τις επιθέσεις ως ένα κομμάτι της γενικευμένης και πολυδιάστατης επίθεσης που δεχόμαστε και αποσκοπεί στη μετατροπή ολόκληρης της επικράτειας σε ένα εύκολα εκμεταλλεύσιμο έδαφος για το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο. Για την εφαρμογή αυτής της μετατροπής είναι απαραίτητη η πειθάρχηση των εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών/τριών, μαθητών/τριών, μεταναστών/τριών, γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+, η φυλάκιση όσων εξεγείρονται και η στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου. Στην επίθεση αυτή σκοπεύουμε να απαντήσουμε με κάθε μέσο.
Με χαρά και ικανοποίηση διαβάσαμε τις ανακοινώσεις κάποιων από τους συλλόγους γονέων της περιοχής, αλλά και κάποιων διδασκόντων, που τοποθετήθηκαν δημόσια ενάντια στην αρπαγή των μαθητών μεταναστών/ριών από τα σχολεία των Εξαρχείων. Θεωρούμε πως απέναντι σε τέτοιες φασιστικές επελάσεις οφείλουν να πάρουν θέση όλοι και όλες, γονείς, δάσκαλοι και καθηγητές, μαθητές και μαθήτριες όχι μόνο στα Εξάρχεια αλλά σε όλα τα σχολεία και τις γειτονιές. Στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία θεωρούμε σημαντική την επικοινωνία και την συνεργασία μεταξύ όλων όσων αντιστέκονται και παίρνουν θέση απέναντι στις εκκενώσεις των καταλήψεων αλλά και ενάντια στη γενικότερη καταστολή στην γειτονιά μας.
Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/τριών, μεταναστών,αλληλέγγυων.